DENİZSİZ KÖYÜN DENİZCİ ÇOCUKLARI..

‘KÖYDE TARLAMIZ, KAPIMIZDA SIĞIRIMIZ VE İSTANBUL’DA KAYIKLARIMIZ VARDI’

KİM BU ALPSARILI KAYIKÇILAR YADA SANDALCILAR.

Alpsarı köyü bugün Çankırı ili Korgun ilçesine bağlı 1130-1200 yıllarında kurulmuş,kurucusu Salur boyunun Ersari oymağından Hoca Ahmet yesefinin gönderdiği bir Alperendir.

ALPSARI, SARIALP.

SARI MEHMET DEDEDİR.

Köyümüz Türkmendir.Şu an için köyde çok fazla yaşayan yoktur yazları 70,80 hane kışın 10 haneye kadar düşmektedir.Köyümüz Çankırının en güzel köylerindendir özellikle Alpsarı göleti ile piknik, gezi ve olta balıkçılığı yapılabilen tesisleri ile özellikli bir köydür.Çankırıya 18 km  Korgun ilçeye 6 km mesafededir.Samsun yoluna 4 km köyün yakınında 500 mt mesafede tren istasyonu vardır.

Alpsarı köyü ile Kadiköyün arası 500 km mesafe bulunuyor.

İletişimin sıfır olduğu ulaşımında yok denecek kadar az ve zahmetli olduğu düşünülürse İstanbul nere Alpsarı nere.

Nasıl gelmişler,üstelikte en zor ve tehlikeli işi yapıyorlar. Suyun  bile kıt, kanat olduğu yerden geliyosun İstanbul’un boğazında akıntıda denizde kayıkçılık yapıyorsun.Bunlara bir önderlik liderlik yapan olması lazım.

Nasıl gelmişler, nasıl kayıkçı olmuşlar bunlara cevap aramaya çalışacağız.

Beni kendimi bildiğimde 1968,1970 yılları arasıdır babam nisan, mayıs ayında İstanbula gider eylül,ekim aylarında köye gelirdi. İstanbulda ne iş yapar sandalcılık yaparmış. Köylülerimizinde çoğunluğu o yıllarda sandalcılık yapardı öyle biliyorduk.

Nedir sandal denizde yüzen 4,5 mt boyunda ekin yıkadığımız tekneye benzer bir şeydir, öyle tahmin ediyorduk.

1969 yılında köyden İstanbula gezmeye gönderdiler babamın yanına geldim.5,6 yaşındayım ilk defa deniz gördüm,sandala bindim.Deniz köyde bizim düşündüğümüz gibi değil denizin sonu yok. Sandal desen ekin teknesine benzemiyor rengarek boyanmış al benisi çok, çekici duruyor.

İlk defa vapura bindim ve orada çalışan bizim köylü kayıkçıları  gördüm kayıkçılar bana seslendiler ilk defa onları kayıkları ile o zaman gördüm.Benim düşündüğüm gib değillerdi kıyafetleri falan şehir kıyafeti değil bildiğin  çalışma kıyafeti idi.

Vapura bindiğimizde vapurun arkasından çıkan köpükler ve suyun dalgalanması kayıkları aşşağı yukarı indirip kaldırmıştı çok korkmuştum.Gözümden günlerce o manzara gitmemişti.

Babam o yıllarda moda kayıkhanesinde çalışmaktaydı.Meşhur koço lokantasının altındaki kayıkhanede.Koço lokantasının alt katı kayıkhaneye aitti çatı arasına babam kendine yatacak bir yer yapmıştı orada  babamla birkaç gün kaldım.Sandalla gezmeler babamın sırtında yüzmeler ben köyden geldiğim için insanların bana ilgi göstermeside ayrıca beni mutlu etmekteydi.

Benim denizi ve sandalı görmem tanışmam 1969 yılıdır.

Bizim köyde yada köylülerimizle yapılan muhabbetlerde,sohbetlerde çoğunluğu sandal,deniz olurdu.Sandalda çalışanlar yaşadıklarını anlatırlar,önemli müşterileri ile yaşadıkları diyalogları anlatırlar bazen abartılarak övünerek anlatırlardı.Bazen yaşadıkları zorlukları denizin hırçınlığını zorluğunu kışın köy odalarında ve caminin önünde anlatırlardı.Bizlerde yaşımız gelince  sandalcılık yapacağız diye heveslenirdik ancak 1975 lerden sonra sandalın cazibesi  kalmadı 1980 lerin ortalarında tamamen bitti.

Yöremizde yazılı tarihe pek fazla rastlanamaz genelde babadan, oğula,dededen, toruna olarak anlatılarak rivayete dayanılarak geçmişimizden bilgiler edinmekteyiz.

1980 yılında babamın çalıştığı moda  kayıkhanesinde benimde 6 aylık bir çalışmam oldu bahsettiğim gibi ailedende  uzak değiliz ayrıca kayıkçıların yanınada sık,sık gittiğimden biraz gözlemlerim ve bilgim olmuştur.2010 yılından bu tarafa araştırmalarım ve İstanbulun denizi, kayığı, kürekçisi ile ilgili her türlü yazılı, görsel bilgileri toplamaya çalıştım. Köyümüzün büyükleri ile muhabbet ederek onlardan bilgiler almaya çalıştım. Bir kaç yazımda gazete,dergi ve internet sitelerinde yayınlandı. Umduğumdan çokça yazılı bilgiler edindim. Ama rivayetlerde çok bilgi kirliliği var. Bunlarıda yine mantık ve belgelere dayanarak yazmaya çalışacağım.

2 BÖLÜM OLARAK  YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM.

1.Dönem daha çok kayıkçılık ve kürekçilik ve Osmanlı dönemi.

2.Dönem vapurlardan sonraki dönem dolmuş sandalcılığı.

İstanbul Çankırı vakfından bir talep geldi İstanbulda hemşerilerimiz Denzcilik mesleğini yüz yıllarca yapmışlar bu konu ile ilgili bir kitap yayınlayalım  diye.Benim zaten böyle bir çalışmam vardı bunu kendi imkanlarımla  yayınlamayı düşünüyordum ancak böyle bir teklif gelince seve,seve yardımcı olacağımı söyledim.Bazı özel sorunlarımdan dolayı biraz gecikme oldu ancak Allah nasip ederse 2020 yılı sonuna doğru bu çalışmam hazır olacak.Çankırı vakfına verdiğimiz sözün gereğini yapacağız.Ancak olmaz ise kendi imkanlarımla bu çalışmayı yayınlayarak yeni nesilimizin istifadesine sunulacaktır.

Elinde bilgi, belge, resim varsa bana gönderirseniz memnun olurum.Herkesten yardım ve destek bekliyorum.

Sevgi ve Saygılarımla

Ahmet Lafcı

Temmuz 2020

Resim Babam Abdullah Lafcı 1970 ler